- swego rodzaju
- своего́ ро́да, в своём ро́де
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
listek — figowy a) «skąpe ubranie słabo skrywające nagość»: Na pokazach Westwood publiczność czuje się jak w raju, bo niejedną modelkę przykrywa wyłącznie listek figowy. Pani 5/1993. b) «przykrywka, parawan dla czegoś, co z jakichś względów chciałoby się… … Słownik frazeologiczny
instytucjonalizacja — ż I, DCMs. instytucjonalizacjacji, blm «nadawanie czemuś charakteru instytucji; nabieranie cech instytucji, społeczne utrwalanie się jakiegoś faktu, zwyczaju w taki sposób, że staje się on swego rodzaju instytucją» Instytucjonalizacja form… … Słownik języka polskiego
śledziona — ż IV, CMs. śledzionanie; lm D. śledzionaon «narząd kręgowców, u człowieka położony w lewym podżebrzu, wydłużony, stanowiący swego rodzaju magazyn krwi, rozkładający niektóre krwinki czerwone, wytwarzający limfocyty i ciała odpornościowe» … Słownik języka polskiego
śliczny — ślicznyni, ślicznyniejszy 1. «taki, który daje zadowolenie estetyczne swoim wyglądem, wonią, dźwiękiem itp.; bardzo ładny» Śliczne dziecko. Śliczna dziewczynka. Śliczne oczy. Śliczne kwiaty. Śliczne miasteczko. Śliczna okolica. Śliczny widok … Słownik języka polskiego
wentyl bezpieczeństwa — {{/stl 13}}{{stl 7}} coś, co służy zmniejszeniu napięcia politycznego, społecznego itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niektórzy twierdzą, że pański film może stać się swego rodzaju wentylem bezpieczeństwa. (TS) {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
swój — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. M. m swój, n swoje || swe, ż swoja || swa, D. m n swojego || swego, ż swojej || swej, C. m n swojemu || swemu, ż swojej || swej, B. mż = D., mnż n = M., ż swoją || swą, N. m n swoim || swym, ż swoją || swą, Mc. m n… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okaz — m IV, D. u, Ms. okazzie; lm M. y 1. «egzemplarz mający wybitne, charakterystyczne cechy, właściwości swego gatunku, rodzaju itp.; reprezentant jakiegoś typu, gatunku itp.; pojedyncza sztuka» Ciekawy, ładny, rzadki okaz. Okaz anatomiczny,… … Słownik języka polskiego
pośrednictwo — n III, Ms. pośrednictwowie; lm D. pośrednictwoictw 1. «działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy» Ofiarować komuś… … Słownik języka polskiego